Domowy antykwariat

[jaga]

Czasami sięgam na półkę ze starymi książkami i wybieram taką, o której nic nie wiem.
A jest ich sporo, uśmiechają się do mnie grzbietami.
Którą wybrać, przy której przystanąć, to odwieczny dylemat.
Częściej sięgam po nowości z Empiku lub księgarni.
Dzisiaj jednak postanowiłam zrobić remanent w swoim domowym antykwariacie.
Wzrok zatrzymałam na pozycji Marii Rodziewiczówny Dewajtis.
Tak, czytałam tę lekturę wieki temu. Głównym bohaterem "Dewajtisa" jest Marek Czertwan
i stare drzewo, które Marek nazwał Dewajtis.
Opisy przyrody, utrzymania ziemi, dziedzictwa, tożsamości i wątek miłosny, to zachęta do przeczytania. Ale nie o tym chciałam napisać.
Moja wyobraźnia zatrzymała się nieopodal starego dębu.
A właściwie dębu, który zapamiętałam z dzieciństwa.
Drzewo było nad podziw wysokie, gigantyczne. Moim zdaniem największe w okolicy.
Umiejscowione na pustej polanie z polnymi kwiatami.
W upalne lato, wszyscy rozkładaliśmy koce wokoło i miło spędzaliśmy niedzielne popołudnia.
W dni powszednie, dzieciarnia biegała dookoła drzewa, bawiąc się w berka, lub wymyślając inne ciekawe zabawy.
Nie bawiliśmy się w chowanego, bo nie było się gdzie skryć.
Dlatego też rodzice widzieli nas z daleka.
W pobliżu nie było ulicy, tylko piaszczysta ścieżka do domu i piaszczysta droga.
Czasami ktoś przejechał furmanką.
Po latach, gdy wróciłam na miejsce dawnych beztroskich zabaw, nie zastałam pustej polany,
ani naszego ogromnego drzewa.
Na polanie powstała zajezdnia autobusowo-tramwajowa, a drzewo wycięto.
Piaszczysta droga zamieniła się w asfaltową jezdnię.
Tylko wspomnienia zostały.

[Irys]

Tak, książki, stare, nieprzeczytane, też czasami sięgam po takie. Jakiś czas temu, sięgnąłem po książkę, którą kupiłem w latach 90 tych i przeczytałem, bardzo dobra powieść "zen a sztuka oporządzenia motocykla".

[elafel]

Jest wiele takich miejsc, które zmieniły się diametralnie. Mam podobne wspomnienie, do trzech sosen. Właściwie było ich cztery, tylko z daleka, obojętnie z której strony się patrzyło, było widać trzy. Było tam nasze miejsce spotkań. Zawsze się mówiło: "koło trzech sosen". Sosny wycięto i już nic nie przypomina tego miejsca.
Dziękuję za pobudzenie wspomnień.

[tcz]

Oprócz tradycyjnego, domowego antykwariatu, z książkami na półkach, mam od niedawna drugi, e-antykwariat na czytniku. Bardzo wygodny w podróży.
Pozdrawiam.

[Dany]

A jest ich dość sporo, uśmiechają się do mnie grzbietami.

- "dość sporo", opuściłabym "dość" ( sporo to znaczy niemało, dość dużo)

Wzrok zatrzymałam na pozycji Marii Rodziewiczównej Dewajtis.

- Rodziewiczówny*

Tak czytałam tę lekturę wieki temu.

- albo opuścić "Tak", albo za "Tak" przecinek

Drzewo było nad-podziw wysokie, gigantyczne.

- nad podziw *

W upalne lato, wszyscy rozkładaliśmy koce wokoło i miło spędzaliśmy niedzielne popołudnia.
W dni powszednie dzieciarnia biegała wokoło drzewa bawiąc się w berka lub wymyślając inne ciekawe zabawy

- 2x "wokoło" (może drugie zamienisz na "dookoła")
- przecinek za "powszednie"
- przecinek przed "bawiąc" i za "berka" (wyrazy zakończone na "ąc", oddzielamy przecinkiem wraz z określeniem)

[jaga]

Irys, Tcz, Elu, Haniu - bardzo dziękuje za czytanie
Dany - wielkie dzięki, poprawiłam

[Gelsomina]

Drzew zawsze szkoda. Piękne wspomnienie

[Z. Antolski]

Dewajtis czytałem, super książka.

Wspomnienia też ładne, czyta się...

Pozdrawiam

[grazyna]

wspomnienia nam zostają na zawsze świetnie Jadziu opisałaś

[Lotta]

Podoba mi się głównie to,
że tak płynnie "skaczesz"
z jednego wątku do drugiego
a jednocześnie zachowujesz płynność.

Pozdrawiam