Samotność superciecia na dzielni

[bodek]

Bogdan nadal miał dwa stałe obiekty. Czasami jeszcze trafił się jakiś ekstra dodatek. Nie schodził poniżej czterystu osiemdziesięciu godzin miesięcznie. Skończył Policealne studium BHP i zdał egzaminy na licencje II stopnia Kwalifikowanego Pracownika Ochrony Fizycznej. Mógł już nadzorować pracowników ochrony i być dowódcą na obiektach klasy A. Właśnie przejmowali do ochrony budynek z dużym parkingiem zewnętrznym i terenem zielonym z wodą przy pętli tramwajowej Wyścigi. Poprzednia ochrona podpadła za niedopilnowanie samochodów na parkingu. Budynek miał niezłe zabezpieczenia, więc musieli się skupić na terenie zewnętrznym. Rekonesans wypadł blado, brak parkanu, brak kamer, chimeryczne krzaczory no i ta sadzawka. A na parkingu same Toyoty, większość nówka sztuka. Ogrodzenie i bramy z budkami tylko przy drodze dojazdowej. Czyli jak to mówią; groźna mina z gołą dupą. Do zmierzchu było jeszcze trochę czasu, trzeba było się przygotować. Szefostwo obiecało dwutygodniowe wzmocnienie dyżurów nocnych. Bogdan udał się na zwiad. Obok był bazarek, taki z mydłem-powidłem. Trochę się poszlajał, pogaworzył z handlującymi. Właśnie bajdurzył z Elżunią (tak się przedstawiła), ekspedientką stoiska piekarniczego, gdy napatoczył się jakiś małolat nafazowany jak meserszmit.
– Te lalunia śmigniem wieczorkiem się pogibać – wymamrotał zalotnie, przegarniając blond czuprynę.
– Spadaj na bambus, lamusie złamany – Elżunia z grzecznej ekspedientki przeobraziła się w dziewczynę z dzielni.
– Grzeczniej głupia pipo, bo wrócę z kumplami i zrobimy ci taki Sajgon, że pójdziesz z torbami wprost na chirurgię urazową – wycedził przez zęby małolat.
Bogdan przesunął się między Elżunię i agresora. Był przygotowany na starcie.
– A ty co!? Zgredzik chce robić za bohatera, zebrać wpierdol za free. – Blondasek zrobił krok naprzód i prawie dźgnął paluchem Bodzia.
W ochroniarzu aż się zagotowało. Nosz kurwa, od zgredzików nikt nie będzie mu urągał. Chwycił wyciągnięty paluch i zakręcił małolatem jak w tańcu. Potem dźwignia zwana skrzydełkiem, aż tamten uniósł się w powietrzu. Rzucił gówniarzem o glebę, tylko tamten jęknął.
Wziął leżącego za klamoty i wyniósł ze sklepu. Na zewnątrz piżgnął go na wydeptany trawnik i wrócił do bajerki Elżuni. Znaczy tak zamierzał.
– Dałabym sobie radę, jestem z Mokotowa – z uśmiechem powiedziała dziewczyna.
– Czyli nie umówisz się z wybawcą na kawę – próbował jeszcze Bogdan.
– Uważaj książę, żeby twój biały koń się nie ochwacił. – Ekspedientka wróciła do układania towaru.
Ochroniarz już wychodził, gdy usłyszał szept: "Zostaw numer telefonu" .

Przygotowania na obiekcie były w toku. Zainstalowano kamery termowizyjne i czujniku ruchu. Wszystko pod pozorem zwykłych prac konserwatorskich starych systemów. Dodatkowi ludzie przyjechali dostawczym Ducato w kombinezonach firmy remontowej. Byli gotowi, wystarczyło poczekać. Dziesięć nocy minęły na fałszywych alarmach, a to zwierzęta czy pijaczki błądzący z pętli tramwajowej.
Jedenastej nocy przyszli w pięciu. Na czarno ubrani, w kominiarkach. Wyposażeni w łomy, klucze do kół, cęgi i kombinerki. Przeszli sobie tylko znaną płycizną przez sadzawkę i z marszu próbowali obrobić samochody z pierwszego rzędu parkingu. Bogdan z trzema kumplami odcięli im drogę ucieczki. W ruch poszły szpryce napełnione farbą fluorescencyjną. Potem już tylko trzyżyłowe kable. Gdy już wszyscy napastnicy leżeli na ziemi jęcząc z bólu, zdjęto im kominiarki i zrobiono fotki twarzy.
– A teraz wypierdalać! Jeśli wrócicie, pogadamy inaczej – rzucił ochroniarz. Postawili ich na nogi i na kopach pognali do stawiku.
Następny dzień był taki jak wiele innych. W stołówce Sodexo zjedli śniadanie, zostawili podstawową obstawę ochrony i pojechali na odprawę do biura. Wiadomo, nikt nie oczekiwał, że po jednym wpierniczu małolaty sobie odpuszczą. Po godzinie narady postanowiono, że Bogdan pozostanie jeszcze miesiąc na obiekcie jako wzmocnienie nocne. Żeby mu się opłacało, dostanie na ten czas specjalny dodatek. Obiekt będzie miał też priorytet dla dwóch grup interwencyjnych.
I tak minęło Bogusiowi trzy tygodnie. Prawie jak urlop. Przyzwyczajony do pracy w nocy. Był jak sowa, rano za to zasypiał, gdzie tylko się dało. Telefon z nieznanego numeru zaskoczył go.
– Czy to rycerz na białym koniu? – Usłyszał z aparatu – Masz czas dla znudzonej księżniczki czy polujesz akurat na smoki?
– Jestem w pobliżu, a masz świeże bułeczki do śniadania? – zapytał.
– Nawet masełko i wędlinkę – zaśmiała się.
– Ok! Już biegnę! – rzucił do słuchawki i już był na zewnątrz.
Po chwili był na bazarku. Przy stoisku stała inna ekspedientka. Zdezorientowany rozglądał się szukając wzrokiem Elżuni. Chciał już wychodzić, gdy z zaplecza wyszła kobieta. Gładko zaczesana, z długim kucykiem, ubrana w mini i bluzeczkę dopasowaną do ciała. Taka miniaturka Jennifer Lopez. Dopiero gdy się uśmiechnęła, rozpoznał ją.
– Co się gapisz jak sroka w gnat?! Masz ochotę na śniadanie to pomóż z zakupami – Śmiejąc się, podała mu karton i torbę.
– Duże to śniadanie – stwierdził.
– To moje rzeczy, dziś był mój ostatni dzień pracy tutaj – wyjaśniła.
Bogdan skierował się w stronę tramwaju, ale Ela poprowadziła go na parking do czerwonego Passata kombi. Otworzyła bagażnik i kazała wrzucić tam karton. Torba zawierała nabiał, więc miała podróżować na kolanach chłopaka.
– A tak w ogóle to, gdzie jedziemy? – zapytał.
– A co, boisz się, że cię porwę? – zażartowała.
– No co ty! Śmierć w twoich ramionach to niespodziewana rozkosz – ripostował.
Oboje się roześmiali i dalej rozmowa już popłynęła. Mówili o wszystkim i o niczym. Tematy same się nasuwały. Wylądowali przy Łazienkach Królewskich. Zostawili samochód na parkingu, a sami wzięli wiktuały i ruszyli na spacer. Przy pałacyku na wodzie usiedli na ławeczce. Bogdan nie pamiętał, żeby był tak karmiony. Odwdzięczał się całując dłonie, które podtykały mu jedzenie do ust. Ale gdy chciał pocałować usta, które do niego mówiły, natrafił lekki opór.
– Nie bądź taki szybki Bill, jak śpiewała Katarzyna Sobczyk – powiedziała, przykrywając mu wargi dłonią.
– Ok! Jestem kroplą, drążę skałę – zanucił mantrę.
Przesadził z tą skałą. Nie była też górą lodową. Po prostu, to ona chciała stawiać warunki i granicę. Po kilku spotkaniach nie tylko pozwalała się całować, ale też sama zachłannie wpijała się w Bogusia. Była jak wulkan, lawa gejzer. Czasami chłopak czuł, że ma koło siebie czarną panterę. Dzikie zwierzę z pazurami, ale też z miękkim futrem. A ona potrafiła zaryczeć i cicho pomruczeć. Gdy spała była taka naturalna, tylko ją malować. Zachodził w głowę, co ona z nim robi. W sensie, że jest z nim i chyba czary jakieś nad nim odprawia. Zaczęła bywać w domu Bogdana. Nawet jego matka ją zaakceptowała. Ale gdy tylko zaczął snuć plany zalegalizowania związku, zniknęła. Z dnia na dzień.
– Spoko znajdziesz inną – pocieszali kumple.
– Przecież bajerę masz opanowaną – mówili.
Ona była kometą, on poszukiwał słońca. Bogdan zamknął się w sobie. Zaczął znowu pracować po czterysta osiemdziesiąt godzin miesięcznie. Samotne noce spędzane na czuwaniu na obiektach. Łapanie małolatów i innych oszołomów na dewastacji. Dom też raczej był sypialnią i przechowalnią rzeczy. Znowu pustka, marazm i pytania bez odpowiedzi. Musiał gdzieś wylać te pomyje z mózgu, żeby nie eksplodować. Znalazł stare notatki z terapii, które uchroniły się przed spaleniem. Zaczął pisać. Gdy już zapisał cały zeszyt zapragnął się tym podzielić. Tylko z kim to zrobić? Nikt z obecnych znajomych nie kojarzył mu się z pisaniem. Odpalił komputer i wyszukał portale z pisaniem. Po całej nocy przeglądania, oceniania i sondowania, wybrał jeden. „Spojrzenia”, nazwa ciekawa zachęcająca. Początki były trudne. Po każdym wrzuconym tekście jechali po nim jak po burej suce. Kupa gówna, rzygi, dno i kilometr mułu. Aż złapał pierwszy kontakt. Zaczęto mu pisać, co można poprawić, co zmienić, a co wyrzucić. Nabierał ogłady w pisaniu. Znalazł swój nowy świat. Tworzył też inne. Oczywiście byli też tacy, którzy dalej obrzucali go błotem. Już go to nie ruszało. Jak powiedział jego imiennik: dbaj o siebie, bo innym nie dogodzisz.

[elafel]

Mógł już nadzorować pracownik ochrony

- chyba pracowników.

Zaczęła bywać w domu Bogdan.

- chyba Bogdana.

Już go to już nie ruszało.

Jedno "już" zbyteczne.

Bodziu, Ty wiesz, że "spojrzenia", to również i moje miłe wspomnienia. Dobrze, że były.
Co do tekstu, to kapkę, musisz dopracować. Jak zwykle przecinki.

[bodek]

dzięki Eluniu, pozdrawiam

[elafel]

Bodziu, jeszcze poszukaj brakujące przecinki, zwłaszcza przed "a".

[bodek]

postaram się

[Gelsomina]

Bardzo dobrze się czyta. Przeżyłam razem z Bodziem ból porzucenia. I chciałabym dowiedzieć się, dlaczego Ela tak postąpiła. Bała się związku na poważnie? Może przeżyła miłosny zawód i teraz trudno jej było zaufać... Dzięki odrzuceniu i bólowi Boguś zaczął pisać i to jest plus wszystkich takich traumatycznych przeżyć. Ale może i tak by zaczął...

Daj tytuł dużą literą.

[bodek]

dzięki Gelso, dopiero po latach Bogdan spotka Elę i dowie się dlaczego. pozdrawiam

[Gelsomina]

dzięki Gelso, dopiero po latach Bogdan spotka Elę i dowie się dlaczego. pozdrawiam

Opiszesz to?

[bodek]

tak, w drugiej części powieści

[Dany]

"Spojrzenia", to był mój pierwszy, ukochany portal, na którym, nie chwaląc się, zdobyłam tytuł "Autor roku". Nie pamiętam, żeby tam Ciebie obrzucali takim błotem, ale mogę nie wiedzieć. Tam był jeden szczególnie wredny...

Skończył Policealne studium BHP i zdał egzaminy na licencje II-giego stopnia Kwalifikowanego Pracownika Ochrony Fizycznej.

- napisałabym II stopnia

Bogdan przesunął się między Elżunie i agresora.

- Elżunię a agresora (ę)

– A ty co!? Zgredzik chce robić za bohatera, zebrać wpierdol za free – blondasek zrobił krok naprzód i prawie dźgnął paluchem Bodzia.

didaskalia - opis tła dialogowego
- za "free kropka, dalej dużą literą.

– Uważaj książę, żeby twój biały koń się nie ochwacił – ekspedientka wróciła do układania towaru.
Ochroniarz już wychodził, gdy usłyszał szept; /zostaw numer telefonu /.

– Uważaj książę, żeby twój biały koń się nie ochwacił. – Ekspedientka wróciła do układania towaru.
Ochroniarz już wychodził, gdy usłyszał szept: " Zostaw numer telefonu".

– A teraz wypierdalać! Jeśli wrócicie, pogadamy inaczej. – Rzucił ochroniarz, postawili ich na nogi i na kopach pognali do stawiku.

– A teraz wypierdalać! Jeśli wrócicie, pogadamy inaczej – rzucił ochroniarz. Postawili ich na nogi i na kopach pognali do stawiku.

Wiadomo, że nikt nie oczekiwał, że po jednym wpierniczu małolaty sobie odpuszczą.

- dwa "że" koło siebie, można pierwsze "że" usunąć.

Żeby mu się opłacało dostanie na ten czas specjalny dodatek.

- za "opłacało" przecinek

Przyzwyczajony był do pracy w nocy. Był jak sowa, rano za to zasypiał, gdzie tylko się dało. Telefon z nieznanego numeru był małym zaskoczeniem.

- "był" 3x w trzech zdaniach.
Przyzwyczajony do pracy w nocy, był jak sowa, rano za to zasypiał, gdzie tylko się dało. Telefon z nieznanego numeru zaskoczył go.

– Czy to rycerz na białym koniu? – usłyszał z aparatu – masz czas dla znudzonej księżniczki czy polujesz akurat na smoki?

Czy to rycerz na białym koniu? – Usłyszał z aparatu. – Masz czas dla znudzonej księżniczki, czy polujesz akurat na smoki?

– Nawet masełko i wędlinkę. – zaśmiała się.

- za "wędlinkę" niepotrzebna kropka (za kto, jak powiedział małą literą i na końcu kropka)
– Nawet masełko i wędlinkę – zaśmiała się.

Dopiero gdy się uśmiechnęła rozpoznał ją.

- za "uśmiechnęła" przecinek (rozdzielamy w zdaniu dwa czasowniki)

– Co się gapisz jak sroka w gnat?! Masz ochotę na śniadanie to pomóż z zakupami – Śmiejąc się podała mu karton i torbę.

– Co się gapisz jak sroka w gnat?! Masz ochotę na śniadanie to pomóż z zakupami – śmiejąc się, podała mu karton i torbę.
–

To moje rzeczy, dziś był mój ostatni dzień pracy tutaj. – wyjaśniła.

- niepotrzebna kropka za "tutaj"

Bogdan skierował się w stronę tramwaju, ale Ela poprowadziła go na parking do czerwonego passata kombi.

- "Passata" (dużą literą - nazwa)

Ale gdy chciał pocałować usta które do niego mówiły, natrafił lekki opór.

- przecinek przed "które"

– Nie bądź taki szybki Bill, jak śpiewała Katarzyna Sobczyk – powiedziała przykrywając mu wargi dłonią.

- przecinek za "powiedziała"

Zachodził w głowę co ona z nim robi.

- przecinek przed "co"

Ale gdy tylko zaczął snuć plany zalegalizowania związku zniknęła. Z dnia na dzień.

- przecinek za "związku"

Zaczęto mu pisać co można poprawić

- przecinek przed "co"

Oczywiście byli też tacy którzy dalej obrzucali go błotem.

- przecinek przed "którzy"

[bodek]

dzięki Dany poprawiłem, był Sado. pozdrawiam

[tcz]

Boguś, to mój ulubiony bohater.
Pozdrawiam.

[bodek]

część I powieści już w redakcji i korekcie. pozdrawiam

[tcz]

Gratuluję, Bodek.

[Gelsomina]

część I powieści już w redakcji i korekcie. pozdrawiam

Czyli stało się to, co się miało stać. Świetnie
A można wiedzieć, któremu wydawnictwu powierzyłeś swój skarb?

[bodek]

część I powieści już w redakcji i korekcie. pozdrawiam

Czyli stało się to, co się miało stać. Świetnie
A można wiedzieć, któremu wydawnictwu powierzyłeś swój skarb?

hejka Geklso, na razie redakcja, wydawnictwo potem

[Gelsomina]

Rozumiem. Najpierw dopracujesz, a później wyślesz do wydawnictw. Słusznie, na pewno zwiększy to szansę na wydanie. Trzymam kciuki, żeby wzięło Cię pod swoje skrzydła dobre wydawnictwo.

[bodek]

takie jest zamierzenie Gelso. pozdrawiam