Żerków*

[tcz]

Trzy tygodnie temu, w dniach od 10 do 12 września, brałem udział w zjeździe absolwentów (Akademia Ekonomiczna, rocznik 1975), a miejscem spotkania był Żerków, niewielkie miasteczko w woj. wielkopolskim, w powiecie jarocińskim.
Położone jest w malowniczej krainie, Szwajcarii Żerkowskiej. Na urozmaicony krajobraz tych okolic składają się rozlewiska Warty i tereny niewysokich wzgórz. Najwyższe wzniesienie, to Łysa Góra (161 m n.p.m), na które weszliśmy w drugim dniu spotkania. Zwiedziliśmy również pobliską wieś Śmiełów, a w nim imponujący pałac z XVIII w. Mieści się tu muzeum Adama Mickiewicza z pamiątkami z życia wieszcza. Osobna ekspozycja poświęcona jest "Panu Tadeuszowi", a do wyróżniających się eksponatów należą cymbały Jankiela i róg Wojskiego. Podobno w czasie pobytu Mickiewicza w tutejszym majątku, w 1831 r., narodził się pomysł napisania tej epopei. Bardzo podobał mi się, przylegający do pałacu, wspaniały park krajobrazowy z "Ogródkiem Zosi". Towarzyszyła nam emerytowana nauczycielka z Jarocina, która na prośbę kolegi, Andrzeja (mieszkańca Żerkowa i organizatora spotkania), zgodziła się służyć nam za przewodnika. Ciekawie opowiadała o tym pałacu i historii powstania muzeum. Dowiedzieliśmy się również o innych atrakcyjnych zabytkach w tym rejonie.
Sam Żerków uznawany jest za perełkę turystyczną Wielkopolski. Pierwsze wzmianki o tym miasteczku pochodzą z XIII w. Dzisiaj liczy ok. 2000 mieszkańców. Legenda mówi, że do jego niskiego zaludnienia przyczyniły się bociany, a raczej ich brak, które od jakiegoś czasu, z niewiadomego powodu, omijają tę miejscowość. Zaczęliśmy się głośno zastanawiać, dlaczego?. Najbardziej trafiło nam do przekonania wyjaśnienie, że nie chcą się tu osiedlać z powodu niedoboru żab.
Z ładną pamiątką wróciłem z tego spotkania. Jest to tomik wierszy, "Co mówią bruki"*, a autorką jest jedna z koleżanek z naszego roku, Krystyna Parzybok Lasocińska. Jest to jej debiutanckie wydanie.

*Wspomnienia z pobytu w Żerkowie zainspirowały mnie do napisania wiersza na konkurs o tematyce "ŻABA" (Legenda o Żabce).
*https://edytorial.com/2019/02/22/co-mowia-bruki/

[Dany]

Najwyższe wzniesienie, to Łysa Góra (161 m n.p.m), na które weszliśmy w drugim dniu spotkania.

- Tadeusz, a kiedy wchodziliście na tę górę, w dzień czy w nocy? Pewnie w dzień, to nie miałeś okazji zobaczyć dziwów, jakie się dzieją na Łysej Górze. Hi hi...

"Nocami, na Łysej Górze, czarownice zbierały się, aby odprawić sabat. Przed podróżą na szczyt, rzecz jasna, na miotle, smarowały swój pojazd specjalną maścią, sporządzoną z jaszczurek, węży, wróblich piórek i żabiego skrzeku. Jeśli nie wysmarowały miotły dokładnie, spadały na ziemię i dalszą część drogi musiały pokonywać piechotą. Miotłę należało uruchomić specjalnym zaklęciem: las nie las, wieś nie wieś, ty mnie tam, miotło nieś!"

[tcz]

Dany,
Wchodziliśmy w dzień, ale nawet w nocy nie zobaczylibyśmy tych dziwów. Od kolegi Andrzeja, który stąd pochodzi, dowiedziałem się, że ta Łysa Góra jest mniej sławna od swojej imienniczki w Górach Świętokrzyskich, i czarownice tutaj się nie zbierają.
Dziękuję bardzo za ciekawy komentarz.
Pozdrawiam.

[elafel]

Teraz wszystko jasne dlaczego nie ma tam żab. Chyba cały skrzek zużyły czarownice do smarowania mioteł. Żaby zniknęły, skrzeku nie ma, to i czarownice się wyniosły. Fantastyczna inspiracja.
Tadeuszu, spodziewałam się limeryku, albo wiersza, jak to przeważnie u Ciebie, a tu proszę - opowiadanie. Zaskoczyłeś mnie. Brawo

[tcz]

Ela,
Jest i wiersz - Legenda o Żabce. Ten tekst nie jest na konkurs, choć napisałem go w takim zamiarze. Dany poradziła mi żebym tę legendę opisał wierszem.
Dziękuję za czytanie i komentarz.

[elafel]

Ela,
Jest i wiersz - Legenda o Żabce.

Wiem, czytałam

[Magda]

Najwyższe wzniesienie, to Łysa Góra (161 m n.p.m), na które weszliśmy w drugim dniu spotkania.

Jednym słowem spotkanie bardzo udane, pozostawiło miłe wrażenia.

[tcz]

Jednym słowem spotkanie bardzo udane, pozostawiło miłe wrażenia.

Bardzo udane.
Dziękuję bardzo za wizytę.

[Dany]

Koniec miesiąca, opowiadanie przenoszę do Prozy, gdzie jego miejsce. Tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.
Pozdrawiam bardzo serdecznie i czekam na dalsze inspiracje

[tcz]

Dziękuję, Dany.
Również pozdrawiam serdecznie.