Podróż

[Gelsomina]

Wokół obcy, niezwracający na mnie uwagi, a jeśli nawet spojrzą, rejestrują po prostu miejsce. Miejsce, które jest zajęte. Czuję się z tym dobrze. Anonimowość. Czwarta rano. Nie ma okien na świat, są lustra. Patrzę na książkę rozpostartą na kolanach. Patrzę, nie czytam, choć bardzo chciałbym zająć myśli losami bohaterów.
Co zastanę na miejscu? Jeszcze tylko kilka godzin dzieli mnie od odpowiedzi na to pytanie. Tylko kilka, a może aż kilka? Nie mogę się zdecydować. Nie chcę. Następna stacja przynosi mi ulgę w postaci pasażerki, która zajmuje miejsce naprzeciwko. Wpatrując się w jej odbicie, zaczynam wymyślać historię i zapominam, dlaczego jadę tam, gdzie może już nikt nie czeka. Ulga trwa i trwa. Obdarzam kobietę radością, miłością, tęsknotami, cierpieniem. Tego ostatniego daję w nadmiarze. Nabieram rozpędu. Coraz bardziej znęcam się nad nią i coraz większą czuję satysfakcję. Zajęta telefonem nie zdaje sobie sprawy, jak beznadziejne prowadzi życie. W przeciągu kilkunastu minut doprowadzam ją do rozpaczy tak wielkiej, że najlepszym wyjściem jest śmierć. Nagle pociągam za hamulec. Tym razem nie chcę, żeby wybrała to wyjście. Ofiarowuję jej nadzieję. W tym samym momencie kobieta uśmiecha się do telefonu. To oznacza, że mam w sobie dobro. To oznacza, że wcześniej nie umiałem go w sobie odnaleźć. To oznacza, że na pewno nikt nie czeka. 
Zabieram nadzieję.

[Autsajder1303]

Nieświadoma niczego pasażerka, doświadczyła aktu tworzenia, można pokusić się o stwierdzenie, że życie i śmierć śmignęły jej przed oczami. Podoba mi się tekst, jest pomysłowy i niebanalny. Pozdrawiam Gelso.

[jaga]

nietuzinkowy tekst.
Posiadasz umiejętność tworzenia refleksyjnej narracji
z przyjemnością czytam

[grazyna]

ciekawie napisałaś, fajnie się czyta:)

[elafel]

To oznacza, że mam w sobie dobro. To oznacza, że wcześniej nie umiałem go w sobie odnaleźć. To oznacza, że na pewno nikt nie czeka.

Bohaterka ma w sobie dobro, a ja chętnie bym na nią poczekała.
Bardzo ciekawy tekst, można puścić wodze fantazji. Można usiąść obok pasażerki, zajrzeć bohaterce opowiadania w oczy, poczuć to samo co ona. Można stanąć za jej plecami i podpowiedzieć inny scenariusz. Można usiąść obok i przeczytać otwartą stronę książki. Można ...
Podobasia zostawiam.

[Dany]

Peelka wypełnia sobie czas podróży tworzeniem czyjejś historii, żeby odgonić męczące ją myśli.
Ciekawy sposób podróży.
Niedawno był taki film, że pasażerka pociągu zaglądała do okien mijających domów, i też tworzyła ich historie.
U Ciebie jak zwykle zagadkowo i ciekawie.

To oznacza, że mam w sobie dobro. To oznacza, że wcześniej nie umiałem go w sobie odnaleźć. To oznacza, że na pewno nikt nie czeka.
Zabieram nadzieję.

- Myślę, że "dobro" to rodzaj nijaki, więc powinno być "nie umiałam je w sobie odnaleźć.

[Gelsomina]

Jago, Grażynko, Elu, Danusiu, Autsajderze, bardzo dziękuję za Wasze przemyślenia, które przeczytałam z przyjemnością, i do których na pewno nieraz wrócę
Dany, dobro* to niewątpliwie rzeczownik rodzaju nijakiego, i zgadzam się, że zaimek ono* w bierniku ma formę je*. Tu jednak użyłam dopełniacza.
Pozdrawiam

[bodek]

hejka Gelso, każdy ma w sobie dobro i zło. od nas zależy w jakiej proporcji. ciekawy tekst. pozdrawiam

[Gelsomina]

Dzięki, Bodziu

[tcz]

Zaliczyłbym ten tekst do poetyckiej prozy. Nie taki rzadki gość w Twoim repertuarze.

[elafel]

Peel - Czasem używane jako określenie bohatera tekstu. Osobiście używam "Podmiot liryczny".
Danusia, pewnie zasugerowała się autorką tekstu, zwykłe przejęzyczenie.

[Gelsomina]

Zaliczyłbym ten tekst do poetyckiej prozy. Nie taki rzadki gość w Twoim repertuarze.

Jeśli tak uważasz
Nie znam się.

[Gelsomina]

Haniu, dziękuję za czytanie i komentarz. Miło miTekst przyszedł mi do głowy właśnie w pociągu. Ale nad nikim się nie znęcałam
A co do peela, Ela już wyjaśniła.

[tcz]

Zaliczyłbym ten tekst do poetyckiej prozy. Nie taki rzadki gość w Twoim repertuarze.

Jeśli tak uważasz
Nie znam się.

Gelsi,
Nie chciałem się wymądrzać. Chodziło mi o to, że potrafisz obrazowo ukazać wewnętrzne przeżycia i emocje.

[Gelsomina]

Tadeuszu, nie uznałam Twojego wpisu za wymądrzanie.
Pozdrawiam