Pan Jabłeusz, czyli nowy zajazd na Wschodzie, cz. 1 i 2/4

[Zdzisław]

(parafraza nt. roku 2014)

część 1/4
Wiosną się wieść po kniejach przepastnych rozniosła,
że na wschodzie znów hydra swój łże-łeb podniosła.
Zajęta pracą w polu, wpierw nie miała zdania
w powadze chwili szlachta, po dworach rozsiana.
Lecz gdy czas siewów minął i lato nastało,
to co niby dalekie, zbyt bliskie się stało.
- Jabłek naszych tam nie chcą! - wieść gruchnęła trwożna.
(A lato urodzajne - zebrać aż nie można).
- Toż z sadów nasz zarobek, z czego zimę przeżyć?
Wieść była tak złowroga, że mało kto wierzyć
w hioby chciał na początku. Lecz wnet Sędzia dostał
stoliczne potwierdzenie. Urzędowi sprostał
i w dwa dni zebrał szlachtę w Jabłeusza dworze,
w którym izba największa. Zacni przy komorze
rozsiedli się, gdzie jadło i napitki przednie,
nie bacząc na skry zaszłe i swary sąsiednie.
Usiadła reszta szlachty oraz domownicy.
Nie zabrakło znacznego z całej okolicy.
Był Asesor i Rejent, był też Podkomorzy.
Wszyscy wieścią przejęci, więc sen ich nie morzył.
Była też Telimena i Zosia przejęta,
ubrana nie zwyczajnie, lecz w suknię od święta
(gdyż Jabłeusz poprosił młódkę po kryjomu,
by pełniła dziś rolę gospodyni domu).

część 2/4
Kiedy wszyscy już siedli, Sędzia zaczął mowę -
Jak wszystkim tu wiadomo, przyszły wieści nowe,
że na wschodzie ciemnieje, a na nasze jabłka
odwidziała się władcy tamtejszemu chrapka.
- To pewnie im Asesor zgniłe lobo sprzedał -
wtrącił się do przemowy Rejent. - Znowu nie dał
im tego, co w umowie stało. Ja, sprzedając
najpiękniejsze szampiony, o renomę dbając,
nigdy tak bym nie zrobił. Na przykład mój Kusy,
po szampionach jest rączy. Sadzi takie susy,
że inne charty widzą jego zadek tylko.
Aż zerwał się Asesor – Chcesz asan w swe ryłko?!
Moje jabłka są zgniłe?! To szampion waszeci,
ledwie z drzewa zerwany, już zgnilizną leci!
Mój Sokół, kiedy lobo pożre na śniadanie,
imię biegiem potwierdza. Ot prawda, mospanie!
– Szampiony moje gniją?! Kładłem na talerze,
rok na słońcu leżały, dalej były świeże!
Waszeci lobo szkodzi i na um już pada.
Zdrowie po moich zyskasz, to za darmo rada!
– Hę? Po szampionach zdrowie?! Chyba żeś, waćpanie,
w nocy dzisiaj spać nie mógł. Biorę niedospanie
za powód, że przez gardło przeszły ci te słowa.
Jeszcze swoje odszczekasz, już moja w tym głowa!
– Odszczekam ja pod stołem?! – Rejent aż się zatchnął,
zakolebał się w przody, do tyłu się wahnął,
na twarzy spurpurowiał i już już się zrywał,
lecz wzgląd na panie obok jeszcze go powstrzymał.
Zmełł przekleństwa jak w żarnach, zazgrzytał zębami,
i by się uspokoić, wsparł w ławę rękami.
– Odszczekiwać kto będzie, wnet się przekonamy.
Masz waćpan dziś moc szczęścia, że tu siedzą damy.
Dla Sokoła zaś forów mogę dać dwie staje,
i tak Kusy go dojdzie w dwie wiorsty, mospanie!
---
cdn.

[tcz]

Zdzisław,
Parafraza zachwyca, ale brakuje inwokacji.
Mogłaby się tak zaczynać:
Jabłeuszowe, ojczyste, na Wschodzie sady,
te słodkie jabłka, rumiane, soczyste spady,
ile was trzeba cenić, ten tylko się dowie,
kto smak jabcoka poznał, pijąc go za zdrowie...

[Zdzisław]

Tadeuszu - to jest myśl! Faktycznie, brakuje inwokacji... może kiedyś nad nią siądę

Ale teraz siądź i popraw swoją propozycję - musi być trzynastozgłoskowiec, ze średniówką 7/6. Tak jak jest w oryginale

[tcz]

Pomysł był, gorzej z wykonaniem.
Już siadam, odrobić zadanie.

Te wschodnie strony moje, z jabłoniami sady,
z jabłkami jak maliny, te soczyste spady,
ile was trzeba cenić ten tylko się dowie,
kto poznał smak jabcoka, pijąc go za zdrowie...
Zdzisława.

[Zdzisław]

O, teraz konstrukcja inwokacji jest "w porzo" - jak faflonią współczesne małolaty

[Dany]

Faktycznie, nie chciano naszych jabłek kupować, więc Polacy postanowili wykupić jabłka od ogrodników, żeby nie zgniły. Sławna akcja "Jedz jabłka, na złość Putinowi".

Koniec miesiąca, utwór przenoszę do odpowiedniego działu, tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.