Biała czapla (o Kryształową Dynię)

[jaga]

Po dwutygodniowych opadach zapowiadał się pogodny dzień, skorzystałyśmy więc z okazji tak zwanej „łapcie chwile” i wraz z koleżanką wybrałyśmy się na rowerową wycieczkę w kierunku Kłodawy. Tym razem pobłądziłyśmy, zamiast obrać kierunek parku, pojechałyśmy w kierunku Mironic. Osada otoczona jest lasami, w pobliżu znajduje się kilka jezior i stawów rybnych. Rowery zostały na parkingu przed lasem. Podreptałyśmy wąską ścieżką, przed siebie. Dotarłyśmy do polany, na której zgromadziły się kruki. Było ich tyle, że zaczerniły całą powierzchnię, nie całkiem jesiennego dywanu.
Siedziały przodem, zwrócone do uroczyska, w którym ucichły śpiewy ptaków.
Natomiast w brzozowym zagajniku, widoczna była gigantyczna biała czapla, okrzyknięto ją kiedyś symbolem samotności. Wyglądało to dość nietypowo, a nawet groźnie. Z powodzeniem taki widok można by wpisać w Halloweenowy Klimat. Wrosłyśmy niemal w ziemię, dreszcz strachu zawładnął naszym ciałem. Pomiędzy ściółką, a niskimi krzewami, wiły się obrzydliwe gady i węże. Nie trwało to jednak długo. Ptaki uniosły się powoli, rozpościerając skrzydła, i rozpłynęły się niczym mgła. Leśna polana zniknęła, a my znalazłyśmy się w centrum uroczyska. Zobaczyłyśmy wtedy obelisk.
ERIKA SOMMERFELD
23.04.1936 – 30.01.1945
„Przez Lata Zapomniana, Teraz Znów Kochana”
W Imię Przyjaźni Polsko Niemieckiej
Uczniowie Klasy VI B
SP W Kłodawie 2007

Na obelisku widnieje fotografia dziewięcioletniej dziewczynki z warkoczami.
Okazało się, że znalazłyśmy się we wsi Marzęcin. To nieistniejąca już wieś - wieś której nie ma. Kiedyś była tu kuźnica, którą założył Fryderyk II Wielki w1782 r. Została spalona w styczniu 1945 r. przez Rosjan, na których nieopodal niemieckie czołgi zastawiły zasadzkę. Właśnie w jednym z tych domów została spalona Erika.
W miejscu dawnej wsi znajduje się dziś lapidarium z nagrobków.
Tuż przed wjazdem do Marzęcina, jest tablica informacyjna, że była tu wieś. Wokoło wysoki las i strzałki, które prowadzą do ukrytego w lesie cmentarza. Znicze przy niektórych świadczą, że ludzie pamiętają o tym miejscu.
Tragiczna historia Eriki Sommerfeld, porusza do dziś i uświadamia, jak okrutna jest wojna.

My trafiłyśmy tu przypadkiem, smutna to była historyczna wycieczka. Emocje na skraju wytrzymałości. Obiecałyśmy sobie, że będziemy odwiedzać to miejsce, miejsce smutnych wspomnień. W drodze do domu uświadomiłyśmy sobie, że na wycieczkę wybrałyśmy się drugiego listopada. W tym dniu wszystko może się zdarzyć.

[tcz]

Jeśli napis na obelisku mówi, że dziewczynka żyła siedem lat, to ta, która widnieje na fotografii nie mogła mieć dziewięć lat.
Autorem tego tekstu może być Jaga, miłośniczka wycieczek pieszych, rowerowych i z kijkami.

[Gelsomina]

Ciekawa opowieść. Nasuwają mi się dwie panie, ale wstrzymam się z decyzją

dotarłyśmy do plany* - o* zwiało
nalazłyśmy* - z* czmychnęło ze strachu
o dacie na nagrobku napisał tcz

[elafel]

Obstawiam Jadzię

[Tigerowa]

Bardzo ciekawy utwór, stawiam na Jagę.

[jaga]

No proszę ile osób obstawiło Jadzię
a ja mam dylemat z wyborem - może Grażynka

[Autsajder1303]

Dobrze napisane. Też mam dylemat, chociaż... Gelsi?

[Gelsomina]

Uważam, że to napisała Eli

[elafel]

Nadal obstawiam Jadzię

[Dany]

W drodze do domu uświadomiłyśmy sobie, że na wycieczkę wybrałyśmy się drugiego listopada. W tym dniu wszystko może się zdarzyć.

- To prawda, w Zaduszki wszystko może się zdarzyć. A ta biała czapla, to zapewne dusza Eriki Sommerfeld.
Powodzenia w konkursie

[Dany]

Utwór ten zdobył II miejsce w konkursie o Kryształową Dynię.
Gratuluję i opowiadanie przenoszę na Górną półkę RINGU.

[jaga]

Dziękuję bardzo za oddane głosy

[Gelsomina]

Gratuluję, Jadziu
Obstawiłam Eli, choć wszystko wskazywało na Ciebie

[Tigerowa]

Gratuluje drugiego miejsca.

[tcz]

Jaga,
Moje gratulacje. Nie pomyliłem się, stawiając na Ciebie.

[elafel]

Serdecznie gratuluję, a nagrodzony utwór zamieszczam na stronie naszego klubu na Facebooku.
https://www.facebook.com/Serwis.literacko.edukacyjny
Można klikać polubienia