Zostań swoim premierem

[Z. Antolski]

Czymże jest życie każdego człowieka, jak nie swego rodzaju POLITYKĄ?

[elafel]

Może i masz rację, ale nie przekonałeś mnie

[Lailach]

Ach, od razu przypomniał mi się wiersz M. Załuckiego o polityce w małżeństwie

[Z. Antolski]

Lailach, no to zacytuj, bo ja nie pamiętam...

[Lailach]

"małżeństwo to współistnienie"

Stąd idąc raz Alejami,
tam gdzie Ambasady,
powiedziałem do żony:

• Pójdziemy w ich ślady?
  Może by i u nas
  duch powiał ten świeży:
  pertraktacje zamiast talerzy?
  Bez gwałtów,
  awantur
  i bez idiosynkrazji -
  będziemy się kochali
  przy pomocy perswazji.

.......

Czasem tylko ciut ostrzej
zgrzytną tony niewieście:
kiedy mowa o bazach...
Moich bazach.
Na mieście.
Ale trudno.
Choć w środku wtedy burzę się dziko,
czule rzucam w słuchawkę:

• Ej, ty moja Gromyko!

......

A teraz -pst...
Bo przed lustrem
żona stoi i skrycie
sama mówi ze sobą...
Konferencja na Szczycie...

To oczywiście wyjątki, wiersz jest bardzo długi ale mogę później przepisać całość. Później. Bo teraz czuję, że obiadek usiłuje się spalić

[Z. Antolski]

he he, fajne kawałki
a co dziś pichcisz?

[Lailach]

Pichcę na dwa-trzy dni więc:

• pomidorowa
• ryż zapiekany z jabłkami
• kawałki kurczaka pieczone
• ziemniaki

A w lodówce jeszcze siedzi resztka naleśników

Takie tam, zwyczajne jedzonko.

[Z. Antolski]

Pyszne

[Lailach]

Nieważne co się gotuje, ważne jak smakuje

Przepisałam cały i załączam:

"małżeństwo to współistnienie"

O, jakżeż mnie wzrusza
ta miłość prawdziwa,
gdy młodzian na kwiatku
wróży sobie białym:
„kocha czy nie kocha?”
i te płatki obrywa...

Ja już – oberwałem.

Odtąd muszę myśleć...
Jak bowiem wynika
z tego, co mi rzekła
ludzi mądrych garstka,
małżeństwo
to Wielka Polityka,
Żona i Mąż -
to dwa Mocarstwa.
To dwa Mocarstwa w ludzkiej skórze -
nie powiem które,
ale te duże.

W małżeństwie wciąż się rodzą
te konflikty zgubne,
a wśród mocarstwa takie same.
Tyle że nieślubne.
Również analogia uderzy bez pudła,
gdyby szło o ich źródła:
tam misja historyczna
w historycznej glorii -
tu miłość...
To w małżeństwie
też już coś z historii.
Tyle że starożytnej -
tak zwane zaranie.

A ta wspólna planeta -
to jak wspólne mieszkanie.
Warto więc pamiętać,
że gdy coś wybuchnie,
to można dostać
w tę wspólną kuchnię.

Stąd idąc raz Alejami,
tam gdzie Ambasady,
powiedziałem do żony:

• Pójdziemy w ich ślady?
  Może by i u nas
  duch powiał ten świeży:
  pertraktacje zamiast talerzy?
  Bez gwałtów,
  awantur
  i bez idiosynkrazji -
  będziemy się kochali
  przy pomocy perswazji.

Tak oto się otwarła
nowa karta kronik.
Kupiliśmy na wstępie głupstewko -
telefonik.
Aparaciki zabawki,
kolor ich zielony,
jeden u mnie w pokoju, a drugi u żony.

Odtąd do współistnienia
służy się i przyczynia
nasz bezpośredni kabel -
nasza gorąca linia.
Bo to dla atmosfery
wprost balsam jedyny,
gdy słyszy się dusery,
a nie widzi się miny.

Czasem tylko ciut ostrzej
zgrzytną tony niewieście:
kiedy mowa o bazach...
Moich bazach.
Na mieście.
Ale trudno.
Choć w środku wtedy burzę się dziko,
czule rzucam w słuchawkę:

• Ej, ty moja Gromyko!

Bo zawarliśmy układ,
że gdy czort nas bierze,
nie wybuchamy.
W atmosferze.

I istotnie już lepsza.
Już nas każdy chwali,
tudzież podziwem darzy nas głębokim -
nieliczni tylko
patrzą kosym okiem...

Lecz przeważnie
winszują mi na każdym kroku:

• Miła ta pańska żona.
• Dziękuję. Bez uroku.

Jakoś współistniejemy:
gdzie trawka zielona,
gramy razem w palanta,
albo badmintona...
A nocą w niebo patrzymy.
A gdy gwiazdka spadnie,
każde z nas westchnie o coś -
coś innego dokładnie -
lecz jedna gwiazdka wróży,
czy nam spełni to się -
i to jest właśnie nasza
współpraca w Kosmosie.

A teraz -pst...
Bo przed lustrem
żona stoi i skrycie
sama mówi ze sobą...
Konferencja na Szczycie...

[Z. Antolski]

Dobre, choć kontekst polityczny nieco się zmienił bo nie ma Związku Radzieckiego.

[Lailach]

Zawsze się znajdą jakieś...Duże

[Dany]

Trafny aforyzm.
Życie każdego z nas jest pewnego rodzaju polityką. Jednak zostać swoim premierem, to ryzykowne i niepopularne stanowisko, zawsze narażone na krytykę. Jeszcze się taki nie urodził...

[Rafał Bardzki]

Na polityce trzeba się znać

przybył misjonarz do Nowej Gwinei
ze szczodrą misją powszechnej nadziei
wnet z politykiem zamienił się stołkiem
gdy rozpalono pod mnicha kociołkiem
z argumentami a i nie bez racji
stał się pozycją w śród potraw kolacji

[jaceksenior]

Bo polityka to taka kobitka lekkich obyczajów może dlatego i mimo to nas absorbuje