Stanisław Pająk z Suchedniowa

[Z. Antolski]

Po Ryszardzie Mierniku, odszedł kolejny pisarz z naszego regionu – Stanisław Pająk. Obaj byli krajanami, pochodzili z miasteczka Suchedniów. Debiutowali w podobnym okresie, gomułkowskiej odwilży, kiedy wydawnictwa promowały pisarzy pochodzących, jak to się wówczas mówiło „z ludu”. Ryszard zaczął swoje pisarstwo wcześniej, Stasiu dołączył dekadę później. Ale obaj byli ludźmi utalentowanymi, nie potrzebowali w swojej twórczości opieki państwa, ani partii.
Stasiu Pająk całe swoje życie mieszkał w rodzinnym domu, w małym przysiółku pod lasem, które to miejsce ukochał. Mimo, że miał kilka propozycji zmiany miejsca zamieszkania, czy to poprzez ożenek, czy otrzymanie dobrze płatnej pracy, nigdy nie zdecydował się na wyjazd, opuszczenie rodzinnych stron. Znał tu dosłownie każdy kamień i każdy krzaczek. Przysiółek włączono potem administracyjnie do miasteczka, położono asfaltową drogę, ale Stasiu pozostał na zawsze taki trochę wiejski, trochę miejski, bo przecież całe życie przepracował w pobliskim zakładzie przemysłowym. Nieobce mu były problemy robotników, wczasy pracownicze i cały ten klimat socjalistyczno-peerelowski ówczesnej Polski. Był jednym z wielu szarych obywateli PRL i swoje uczucia przelewał na papier w panującej wówczas konwencji „małego realizmu”.
Ale historia Polski, bogata przeszłość powstańcza i partyzancka tego kawałka ziemi polskiej, upomniały się o swoje i Stasiu, jakby chcąc nie chcąc, musiał poruszać „przeklęte problemy” powstania styczniowego i partyzantki, wolności i zdrady. Polska upomniała się o swoje w Jego pisarstwie! W końcu, gdyby nie pamięć o powstaniu styczniowym, nie mielibyśmy Marszałka Piłsudskiego!
Człowiekiem był absolutnie autentycznym i szczerym. Nie było w nim nic z małomiasteczkowego gulona, jakiego nienawidzą chłopi. Tzn. pyszałka i snoba, puszącego się ciągle i nadymającego, machającego „Kodeksem Boziewicza”, który pasuje do niego, jak kawaleryjskie siodło do osła.
Pisał dokładnie tak jak żył i jak myślał. Zupełnie szczerze, z miłością do swojej ziemi, którą czuł bardzo mocno. Zakochany w legendach, bajaniach, opisujący swoje życie z niemal religijną ekstazą. Tak, jego pisanie było swoistym uświęcaniem codzienności. Miłość do okolicy przepełniała go i chciał się nią podzielić z innymi. Znał tam każdy przysłowiowy kamyk i każde drzewko. Pewnie czasami był naiwny w swoim pisarstwie, ale to dodawało mu tylko uroku. Ale kiedy pisał o czasach wojny, jego sposób patrzenia na rzeczywistość zmieniał się, dostrzegał okrucieństwo i bezwzględność ludzką.
Był człowiekiem prostolinijnym. Kiedy w kieleckim środowisku literackim wybuchły spory, najpierw po stanie wojennym, a potem po 1989 r, Stanisław nie brał w nich udziału. Miał marzenie, nierealne, aby wszyscy piszący byli braćmi. Z zapałem fotografował wszystkich piszących, towarzysząc im wiernie na imprezach. Mam nadzieję, że archiwum fotograficzne Stanisława Pająka, które ma niewątpliwą wartość dokumentalną, znajdzie jakieś schronienie w bibliotece lub w muzeum, np. w Muzeum Historii Kielc.
Tak więc na naszych oczach odchodzi środowisko debiutantów drugiej połowy lat 50. Poetów piszących pod okiem Waldemara Babinicza, choć jeszcze w pełni sił pozostaje ich kilku, np. Henryk Jachimowski. Ale odszedł Jan Golka, Sylwester Banaś, i wielu, wielu innych. Po śmierci Krzeczowskiego w Kanadzie i Józefa Ozgi Michalskiego, nie ma już nikogo z przedwojennej grupy poetów drukujących w książce „Gołoborze”. Starzeją się też twórcy z „Bazaru poetyckiego” (1974), i następnych „Bazarów”, a także zeszytów poetyckich, jakie wydawał Stanisław Nyczaj: Antoni Dąbrowski – niżej podpisany, Małgorzata Gołąbek (obecnie Kohler), Adam Ochwanowski, Leszek Kumański, Jan Stępień, Zbigniew Toborek czy Krzysztof Kupiec. Zmarła przedwcześnie Elżbieta Wrzoskiewicz.
Z młodszych wielkie nadzieje wzbudza ostatnio Grzegorz Kozera, który wydał trzy powieści, dobrze przyjęte przez krytykę. Poza nim publikuje ciekawe powieści Irena Paździerz, rozwija swoją twórczość Agnieszka Dąbrowska. Na pierwszego krytyka w regionie, poza Stanisławem Żakiem i Januszem Detką, wyrosła pani Zofia Korzeńska.
Wracając na koniec do Stasia Pająka powiem, że gdybym miał wybierać towarzysza na bezludną wyspę, to na pewno byłby nim właśnie on. Zawsze życzliwy, chętny do pogadania, czasem przy dobrym jedzeniu i kieliszku czegoś mocniejszego. Zawsze trzymający za pazuchą jakiś nowy tekst. Mam nadzieję, Stasiu, że spotkamy się kiedyś w zaświatach i przy kieliszku nalewki przeczytasz mi swoje nowe opowiadanie.
.

[Dany]

Tak więc na naszych oczach odchodzi środowisko debiutantów drugiej połowy lat 50.

Odchodzi, ale trzeba o nich pamiętać, przypominać, przedstawiać, poznawać i zachęcać do ich czytania; poprzez właśnie takie pisanie, jak Twoje.
Mnie zaciekawiłeś i zachęciłeś.

Moje miasto Suchedniów
Tęskne marzenia i raj
Ukochane miasto snów
Mała Ojczyzna i kraj

Ale obaj byli ludźmi utalentowanymi, nie potrzebowali w swojej twórczości opieki państwa, ani partii.

• niepotrzebny przecinek przed "ani"

  Przysiółek włączono potem administracyjnie do miasteczka, położono asfaltową drogę, ale Stasiu pozostał na zawsze taki brochę wiejski, trochę miejski, bo przecież całe życie przepracował w pobliskim zakładzie przemysłowym.

• czy nie brzmiałoby lepiej "później"?
• "trochę" - literówka

  Zakochany w legendach, bajaniach, opisujący swoje życie z niemal religijna ekstazą.

• "religijną"

  Kiedy w kieleckim środowisku literackim wybuchły spory, najpierw po stanie wojennym, a potem po 1989 r, Stanisław nie Bral w nich udziału.

• "brał"

  Z zapałem fotografował wszystkich piszących, towarzysząc im wiernie na imprezach. Ma nazieję, ze archiwum fotograficzne Stanisława Pająka, które ma niewątpliwą wartość dokumentalną, znajdzie jakieś schronienie w bibliotece lub w muzeum, np. w Muzeum Historii Kielc.
  Tak więc na naszych oczach odchodzi środowisko debiutantów drugiej połowy lat 50. Poetów piszących pod okiem Waldemara Babinicza, choć jeszcze w pełni sił pozostaje ich kllku, np. Henryk jachimowski.

  -"Ma nazieję", czy nie powinno być: "Mam nadzieję"?
• kilku*, literówka

[chojny]

zaciekawiłeś mnie przedstawiając jego postać; na pewno sięgnę po dostępną twórczość, pozdrawiam

[jaceksenior]

Z zaciekawieniem przeczytałem "historię" ciekawych postaci z tego regionu. Przemijanie trwa jak zwykle lecz warto to upamiętnić. Dziękuję

[Sobierad]

Ciekawa historia a historia magistra vita est.

[Z. Antolski]

Dziękuję Wam, kto by chciał książki Stasia, mam dwa tytuły po 5 zł, to proszę pisać na priva.

(Gdyby ktoś chciał moje tomiki lub prozę też proszę pisać)

[Dany]

Ciekawie napisane wspomnienia. Przeczytałam z przyjemnością ponownie i przenoszę do Publicystyki.

[elafel]

Wspomnień o dobrych pisarzach, nigdy za wiele. Dobrze, że to robisz, a nikt tak nie potrafi jak Ty.
Potrafisz zachęcić do czytania ich twórczości. Chwała dla Ciebie.

[Pola]

Gratuluję najlepszej Recenzji, pierwszego półrocza/ 2015

[Dany]

Również serdecznie gratuluję

[elafel]

Serdecznie gratuluję
Wiadomość na Facebooku
piszemy.pl
https://www.facebook.com/Serwis.literacko.edukacyjny

[star21]

Mimo, że miał kilka propozycji zmiany miejsca zamieszkanie, .

Zamiast "zamieszkanie", powinno być "zamieszkania" A poza tym podobuje mi się...

[spirytysta]

Dobre, ciepłe wspomnienie. Przeczytałem z zainteresowaniem. P. Pająk musiał być bardzo ciekawym człowiekiem.