Świat według narcyza (cz. I)

[Z. Antolski]

Dla narcyza najważniejsza rzecz, to dobrze i obficie zjeść, nażreć się do syta, do oporu, aż będzie bekał i zrobi mu się niedobrze. A później, na deser duchowy, kogoś zbluzgać i zwymyślać. Naocznie albo zaocznie, nieważne. Agresja zastępuje mu wszelkie wartości, uczucia, doznania duchowe, estetykę, sztukę i religię. Musi z siebie wyrzucić nadmiar złości, jaki zgromadził mu się w organizmie podczas nocnego wypoczynku. Nie dba o niuanse i odcienie, świat maluje grubymi kreskami. Wszyscy są głupi, źli i nic niewarci. On nie wie, co to miłość, przyjaźń, lojalność, dobro i zło, nawet Boga ma za nic. To dla frajerów. Świat jest trywialny i ordynarny. Ludzi traktuje jak gówno.
Następnie chciałby się lenić, całe zycie nic nie robić, bo każda praca hańbi. Zwłaszcza takiego geniusza, za jakiego się ma. Poza tym, dobrze się wyspać, to podstawa. Jak już zaspokoi potrzeby fizjologiczne, oczekuje hołdów wiernopoddańczych, oznak podziwu i zachwytu ze strony okolicznej ludności, bo przecież on jest najmądrzejszy na świecie, co jest oczywiste dla niego, a powinno być dla każdego. Zazwyczaj ich nie dostaje, więc musi biedak ruszyć dupę, żeby za pomocą pochlebstw, fałszywych czułych słówek i podlizywania się, wydrzeć od możnych tego świata, czego akurat potrzebuje. Nie omieszka przy tym za ich plecami, obrzucić wszystkich gównem.
W życiu towarzyskim potrzebuje się wygadać, również do oporu, nie dopuszczając nikogo do głosu, oczywiście o niczym. O tym, jaki on jest idealny i genialny. A do tego dowcipny, kiedy wiesza na innych psy. Potrzebuje do tego alkoholu, który jest jego dawcą energii. Choć obejdzie się i bez niego, bo własna niezwykłość, genialność i idealność, jest dla niego już sama w sobie wystarczającym narkotykiem.

[Dany]

Zastanawiam się, czy to będzie opowiadanie o kimś konkretnym, czy przybierze to formę publicystyki o ludzkich charakterach?
Czytając, odniosłam wrażenie, że dobierając słowa, pisałeś to bardzo wzburzony, więc chyba masz kogoś konkretnego na myśli.
Ogólnie, to (w moim przekonaniu) ktoś zamknięty w sobie, rozdarty między przekonaniem o sobie; czy jest naj- lepszy czy naj- gorszy. Ponieważ kocha tylko siebie, w kontaktach z ludźmi oczekuje prawdziwego zainteresowania, akceptacji, poszukuje potwierdzenia, że jest najdoskonalszy i odrzucenia myśli, że mógłby być niedoskonały... Jest zainteresowany tymi, którzy go podziwiają. Źle znosi porażki, bywa zazdrosny i agresywny.

W sumie, to jest mi żal takiego człowieka.

[Z. Antolski]

Narcyz nie szuka potwierdzenia, że jest wspaniały, bo już jest o tym przekonany, szuka tylko hołdów i bezwzględnego posłuszeństwa. A jak jest na stanowisku dyrektorskim, to nawet na tym mu nie zależy, choć przyjmuje. Jest samowystarczalny.

[Gelsomina]

to dobrze i obficie zjeść, nażreć się do syta,

po przecinku wstawiłaby, albo, a najlepiej.

kogoś zbluzgać i zwymyślać.

to prawie to samo.

chciałby się lenić i nic nie robić,

a to już to samo.
Nie wiem czy to narcyzm, czy zwykłe chamstwo. Czytałam, że oblicza narcyzmu mogą być dwojakie.'
Trudny temat.

[Z. Antolski]

Z Narcyza zawsze wyjdzie CHAM i PROSTAK. Cała ta pozłotka na zewnątrz jest sztuczna, on jest aktorem i to marnym.
Tak - jest kilka odmian narcyzmu. Spłycam publicystycznie. To nie rozprawa naukowa, psychologiczna.

PS

Lenić się trzeba umieć, czerpać z lenistwa przyjemność. A nic nie robić, to każdy głupi potrafi. Ale zmieniłem trochę, istotnie zbyt bliskie znaczeniowo.

[Gelsomina]

OK. Rozumiem w czym rzecz...

[Antonella]

Chroń nas Panie od narcyza
albo za nas naubliżaj

[Z. Antolski]

A to będzie siurpryza,
dla narcyza...

:sweet:

[elafel]

Podobnie jak Dany, uważam, że opisuje konkretną osobę. Znam kilka osób, które można uznać za narcyza. Nie do wszystkich pasuje Twój opis postaci. Wygląda na to, że nie każdy narcyz jest taki sam.
Usiłuję zrozumieć ich postępowanie, zastanawiam się dlaczego tacy są i jest mi ich żal.

[Rafał Bardzki]

Niekoniecznie świąteczny tekst, ale jak on - okazyjny.

Errata: jak, a nie jaki.

[Z. Antolski]

Przez całe życie miałem pecha natykać się na toksycznych narcyzów. To jest taki portret zbiorowy jakby... Zapewne każdy człowiek, narcyz także, ma pewne cechy indywidualne.

[Rafał Bardzki]

W takim razie nadzieja już tylko w Nowym Roku. Czego (odmiany) serdecznie życzę

[ag]

Przeczytałam z zainteresowaniem

[Motysia]

no jak nic Narcyz pełną gębą....

[Dany]

Utwór ten zajął II miejsce w Ankiecie na Publicystykę Roku 2017.
Serdecznie gratuluję i przenoszę na Górną Półkę.

[elafel]

Serdecznie gratuluję II Miejsca.
Utwór zamieszczam na stronie naszego Klubu na Facebooku.

https://www.facebook.com/Serwis.literacko.edukacyjny