[Ewa Kłobuch]

kolejny dzień bez twoich rąk

blaknę jak Madonny z przydrożnych kapliczek
gdzie krzyże odchylają się w kierunku
przeciwnym do spojrzeń
pomazańcy coraz niżej opuszczają głowy
obserwując monotonne przemarsze

a tu trzeba zaprzeczać
"myślą mową uczynkiem"
że istnieje inny Bóg może nawet słońce
choć każdy widzi jak pojaśniały nagle kąty
złoto skapuje z chmur na podłogę
mimowolnie miesza odcienie

wbrew sobie gasić coraz większe słowa
nawet gdy parzą najpierw usta
później palce tyle w nich ognia
a każda iskra jak srebrnik
judaszowy
mój
bo jak mam się oprzeć
gdy mogę mieć wszechświat pod swoim dachem
punkt w którym schodzą się drogi
niebo z ziemią
piekło wrze pod stopami

[elafel]

Wiersz pełen metafor i porównań. Rozdarcie wewnętrzne peelki, bardzo dobrze oddane.
Ładny, dojrzały wiersz Ewo
Podobasia zostawiam.

[vendetta]

I mi się podoba, pozdrawiam

[Z. Antolski]

światłodzień


mi to "wrze" przeszkadza.
uważam, że lepiej by było i mocniej:
"piekło pod stopami".

[Antonella]

Kolejny dobry wiersz

[echo]

[Ewa Kłobuch]

Elu, vendetto, Antonello - dziękuję:)

Zdzisławie, Zbyszku - pomyślimy.
Dzięki.

[toxynka]

Pięknie !

[Dany]

Tak, widać rozdarcie wewnętrzne, walkę z samą sobą. Czyżby rezygnacja z miłości i to zakazanej, a piekło aż wrze pod stopami, bo diabły dorzucają do i tak już wielkiego ognia.
Dobry wiersz.

[Ewa Kłobuch]

toxynko, Dany - pięknie dziękuję:)

[Jan Gawarecki]

BARDZO mi się podoba i ... jestem pod wielkim wrażeniem.
Pozdrawiam wakacyjnie, ciepło i serdecznie.

[Ewa Kłobuch]

Bardzo mi miło, panie Janie. Dziękuję
Odpozdrawiam z deszczowej Wielkopolski.

[ag]

O proszę I tu Cię znalazłam
Fajnie przypomnieć sobie tego wiersza bo mnie się podoba i w moich klimatach

[Tjereszkowa]

Jesteś jedną z nielicznych osób, u których nie razi mnie "wielość" słów. Złapałam się na tym, że po przeczytaniu tego wiersza powinnam zalecić "nożyczki" , a nic takiego do głowy mi nie przyszło.
Każde słowo wydaje mi się być na swoim miejscu. Całość plastyczna i niesamowicie emocjonalna.
Próbuję sobie przypomnieć w jakim swoim wierszu pisałaś o przydrożnych kapliczkach (w zakamuflowany sposób), bo skojarzyły mi się te Madonny i przypomniały o tamtych... pamiętam, że bardzo mi się ów wiersz podobał...(może Ty skojarzysz co to mogło być?)
I tu, "Madonny" nadają klimatu, już od początku "robiąc" wiersz. Najsłabsza wydaje mi się być puenta, nieco spłyca mi całość, ale wiem, że wiersz Ci się już uleżał, więc nie namawiam do zmiany .

[Ewa Kłobuch]

ag - co za niespodzianka! Kogo jak kogo, ale Ciebie, to się tutaj nie spodziewałam.
Dziękuję



Tjereszkowa bez nożyczek??? Koniec świata. Chyba
Fajnie, że się podoba. A puenta... No cóż... Kwestia odbioru.

Niestety nie wiem o jakim wierszu piszesz. Tzn coś tam kojarzę,
ale jaki to był tytuł, to już nie pamiętam. Przejrzałam nawet parę
tekstów, ale na razie bez rezultatu.

[Tjereszkowa]

Puenta - raz że kwestia odbioru, a dwa skojarzeń - dla mnie po prostu jest nieco wytarta poetycko.

A tamten wiersz znalazłam. https://piszemy.pl/viewtopic.php?t=14107

[Ewa Kłobuch]

Haaa... Dzięki. Wychodzi na to, że znasz moje teksty lepiej ode mnie

[ag]

Ale dlaczego?

[Ewa Kłobuch]

Dlatego, że Ty taka bardziej... światowa jesteś

[ag]

Gdzieżby! Ja bardzo przyziemna śmiertelniczka preferuję zacisze domowego ogniska