Bez zrozumienia

[PM]

Nas ciężko zrozumieć
co dopiero pojąć
przez filozofów potępieni
straszeni Bogiem
za talent w talencie
jakim bywa poezja

nas ciężko zrozumieć
co dopiero dogadać się
z takimi pochmurnymi lub nie
gdzie w środku jesieni
widzę Chabry
ich kolor i szum zboża
gdzie dostrzegam
ziemistych aniołów

ciężko mnie zrozumieć
co dopiero pośmiać się
tak od niedzieli do niedzieli
cieszyć się – nie rozbierając
budując tę wartość
te przekonania
i w tych zapachach się obracać
kwitnących cytrusów – naśladowcy bzu
skórki mandarynki i pomarańczy
zaraz zima krzyknie
a w sercu wciąż lato
lato - szkoda że uciekła wiosna

[Autsajder1303]

Monolog o zrozumieniu nie tylko siebie. Fajne, choć jest kilka wersów nie z mojej bajki, ale to raczej kwestia gustu

[toxynka]

Czytałam już wcześniej...coś mnie w nim zatrzymuje, coś kusi by przy nim pomajstrować;)

[Autsajder1303]

Hehe, korci łapci

[PM]

miło

[Dany]

jakim bywa poezja

nas ciężko zrozumieć
co dopiero dogadać się
z takimi pochmurnymi lub nie
gdzie w środku jesieni
widzę Chabry
ich kolor i szum zboża
gdzie dostrzegam
ziemistych aniołów

Brak zrozumienia, to jest problem, z którym nie jeden człowiek boryka się na codzień. Jak zdrowy nie zrozumie chorego, tak realista nie zrozumie człowieka z głową w obłokach.
Wiersz zatrzymuje, zmusza do własnych przemyśleń.

budując tą wartość

- tę wartość

[Motysia]

poplątanie z pomieszaniem.... ale często się słyszy, że poeci- to wariaci:)
zatrzymał mnie Twój wiersz.... super

Pozdrawiam:)