Moje serce jest jak łąka,
mleczy, chabrów i stokrotek.
Lubię w aurę wdzięku wsiąkać,
wiatr rozwiewa włosy złote.
Ptaki budzą zieleń sadu,
pąki zdobią drzew gałęzie.
Pozostawiam wiele śladów,
tak, by obraz widniał wszędzie.
Moje serce jest jak ogród,
pięknych kwiatów i zapachów.
Chłonę gamę wszystkich rozmów
i odkrywam ciszy atut.
Chociaż małe, wiele mieści,
niczym studnia, szlak bez końca.
Jest jak książka pełna treści
i bazuje się na wzorcach.
Moje serce jest jak sezam,
który kryje tajemnice.
W stronę jutra śmiało zmierzam,
by zarzucać snów kotwicę.