nie umiem otworzyć następnego pudełka

[elafel]

Pan postawił na mojej drodze pudełka
w nich klocki do budowania
nowych zdarzeń

otwieram je po kolei
układam zawartość
starając złożyć w całość
stworzyć konkret namacalny i trwały

już jestem na samym szczycie
szczęście napełnia mnie po brzegi
wystarczy postawić ostatni element

nagle czyjaś ręka niszczy moją pracę
nie bacząc na włożony trud

powstaje rumowisko
więc przechodzę do następnego
jednak historia się powtarza

jestem zmęczona

[Dany]

już jestem na samym szczycie
szczęście napełnia mnie
po same brzegi

• "samym", "same"- z czegoś bym zrezygnowała.

Nie umiesz otworzyć następnego pudełka? Cierpliwości w zdobywaniu umiejętności, więcej optymizmu, a wszystko się otworzy.
Ciekawy wyszedł Ci wiersz.

[elafel]

Masz rację, nie zauważyłam tego powtórzenia. Zmieniłam.
Dziękuję za odwiedziny.

[Rafał Bardzki]

To jak wizja senna. Może jednak coś udało się zbudować.
Klocki przypomniały mi dzieciństwo. Zawsze pojawiał się jakiś Jaś, który burzył wieżę.

[elafel]

Masz rację Rafale, zawsze znajdzie się jakiś Jaś co burzy. To czy udało się coś zbudować, ocenią następne pokolenia.
Bardzo dziękuję, świetny komentarz.

[tcz]

Podobnie odebrałem ten wiersz jak Dany. Niepowodzeniami nie należy się zrażać, a uparcie dążyć do celu. Bez porażek nie ma sukcesu.

Pozdrawiam

[Z. Antolski]

Tylko cierpliwość i uparty trud dają efekty

[elafel]

Niepowodzeniami nie należy się zrażać, a uparcie dążyć do celu.

Tylko cierpliwość i uparty trud dają efekty

Dziękuję za czytanie, macie rację, ale bohater mojego wiersza, ma dość.

[Krzytek]

Może Pan nie rozlicza z ukończonych budowli a z tego, ile razy podejmiemy trud wznoszenia nowych. Niszczycielskie ręce kiedyś się zmęczą i utopią we własnej zazdrości. Pozdrawiam.

[elafel]

Bardzo ciekawy komentarz. Zmusza do spojrzenia na problem z innej strony .
Dziękuję i również pozdrawiam

[jaga]

Tak to czytam

Pan postawił na mojej drodze pudełka
w nich klocki do budowania
nowych zdarzeń

otwieram po kolei
układam zawartość
staram się złożyć w całość
stworzyć konkret namacalny i trwały

jestem na samym szczycie
szczęściem napełniona
wystarczy postawić ostatni element

czyjaś ręka niszczy pracę
nie bacząc na włożony trud

powstaje rumowisko
przechodzę do następnego
historia się powtarza

jestem zmęczona

z przyjemnością czytam Elu twoje wiersze

[elafel]

Dziękuję jaga za pochylenie się nad wierszem.
Pozdrawiam

[Antonella]

Ale zajefajny tytuł, ciekawe porównanie trudów życia do pudełek z klockami

[elafel]

Dziękuję Antonella. To miłe co piszesz.

[Dany]

Koniec miesiąca, wiersz przenoszę do Poezji. Tam też można czytać, komentować i odpowiadać na komentarze.

[elafel]

Dziękuję Miło mi