Woń twą spamiętac

[Miron]

Dzikością serca zauroczony
w kocie oczy spoglądam
otoczony aura tęsknoty
błagać o oddech nie śmiem

Niebieskim suknem odziana
z nieba utkana
szyta promieniem
brokatem gwiazd zdobiona

Zatańcz dla mnie
w poświacie księżyca
niech leśna polana
będzie twą scena

Onieśmiel powabem
nagością i czarem
zachwyć me oczy
otwórz ramiona

Przytul do siebie
bym poczuł twój zapach
woń twą spamiętać
pragnieniem jest moim

[awatus]

czytając miłostne wyznania aż się czasem boje. bo poniekąd to te same westchnienia jak wszędzie. jedne pstrokate drugie mniej. jedne miłością oblane jak miodem czy lukrem pączek. takie klejące i mdłe się robią te wypieki po jakimś czasie. gdyby tak pieśń ułożyć, może i rymowaną jakąś ładną i wdzięki lubej opisujące niebanalnie to może wtedy warto wstawić wiersz w wycenę gustu i smaku odbiorcy, a tak mamy kolejne chłopięce westchnienia co ich wiele i na co nam nasze serca nimi kołatać niech czyta wybranka niech się w nich roztapia.

[tempeltuttle]

zobaczcie: wszyscy mówimy czasem dokładnie o tym samym, używamy tego samego języka, często powtarzamy słowa, bywamy dla siebie inspiracją ale nasze wiersze są jak odciski palców, jak DNA:) Piękne zjawisko. Wiele mówi o istocie

[tempeltuttle]

a w ogóle to co się czepiasz Awatusku. tęsknota? daj chłopakowi rozwijać skrzydła bo wiersz może lekko-banal ale ładny i miły. niech tak się stanie.

[toinne]

tak się po części zgodzę z przedmówcami

fakt wiersz jeszcze nie dla wielu, zwłaszcza oczytanych oczu
ale faktem również, że po punkcie "a" przychodzi punkt "b" i tak dalej, daj bóg w nieskończonść.

kiedyś były szuflady teraz niepotrzebne, mamy internet a z nim mniej lęków, większą śmiałość i dobrze

aczkolwiek można też w necie mocno po palcach dostać... i przeważnie nie za nic

Pozdrawiam.