[lidiusza]

tyle jest we mnie z Marii
gdy zaplatam warkocze
przebłyski srebrnych nitek
babie lato we włosach

maki na brzegach sukni
przysiadły znów na moment
rozpromieniły w oczach
ogniki roztańczone

zgasły w tobie zbyt szybko
nie zdążyły wyfrunąć
wypełnić twej przestrzeni
i na zawsze zrozumieć

życie co znów zakwitło

by rozniebieścić szumem
chabrów a potem zniknąć

[echo]

Lidi, ładne requiem, delikatnie zrymowane z zadumą

[lidiusza]

Echo, dziękuję

[Tjereszkowa]

Bardzo ładnie wyśpiewany liryk. Wiem, że raczej nie mogłam go wcześniej czytać (bo ostatnio nigdzie nie bywam), ale wydaje mi się znajomy. Te maki na sukni szczególnie...
Tytułowa Maria budzi ciekawość i skojarzenia. Pierwsze idą biblijnie (bo wiadomo), potem pomyśałam o babci, mamie, może siostrze. Albo po prostu kimś bliskim - choćby mentalnie.
Zwiewny wiersz.

[Dany]

Piękny wiersz. Maria- biblijne imię, tu może być nawiązaniem do kogoś bardzo bliskiego, kochanego i dla peelki- świętego.
Pierwsza strofa mówi o jesieni życia, druga wspomina lato- młodość. Dalej znajdujemy żal za utraconym czasem, za zbyt szybkim przemijaniem i za pustką, która pozostaje po odejściu.
Pozdrawiam

[elafel]

Można pochylić głowę i się zadumać.
Podobaś

[Dany]

Poezja wędruje do Poezji.

[lidiusza]

Tjereszkowa - dziękuję za Twoje refleksje pod wierszem, cieszę się, że tytuł budzi ciekawość, nie jest jednoznaczny, bo tytułowa Maria ma ,,coś" z tej biblijnej Marii - miłość do syna, którego zbyt wcześnie utraciła. Maria jest kimś wyjątkowym dla mnie.
A czemu wiersz wydaje się znajomy, to nie wiem Motyw maków i chabrów już przewinął się w moich wcześniejszych wierszach, ale oczywiście w innym kontekście

Dany - dziękuję za Twoje przemyślenia, tak Maria dla peelki jest święta, wyjątkowa...

Elu - cieszą Twoje słowa